Wednesday 23 March 2016

O.K








I am okay.

Shame on you, girl.

Tadi ada member tiba tiba cakap kat aku, dia accidentally ternampak kat instagram yang ada orang like gambar ex husband dgn gf (dibaca:yang bertanggungjawab mengeruhkan rumah tangga aku dulu). Dah tak private dah rupanya. So ada lah gambar dia dengan ex husband aku pergi bercuti kat melbourne.

Aku ingat, he chose her pasal that girl ahli sorga, baik nak mampus, alim, (pasal pakai tudung kan). Oh well. Aku dah terang jahat macam ni. So, sebenarnya dia pun tak ada lah bezanya dgn aku. Kah.

Aku hairan, how can eh she be so proud gitu post her photo dgn bekas laki orang (even bekas tapi everyone knows that they have something behind my back masa aku dgn ex husband masih dalam perkahwinan) omg. Kalau aku, malu juga lah.

But I guess, you know, people can be super selfish kan? Potong point feminist tak kalau aku panggil this girl bitch? Takyah lah. Malas pulak.

Sebenarnya aku cuba melantakkan perempuan ni tapi aku masih sakit hati cos tak ada satu maaf pun yang aku dapat lepas apa yang dia buat. Aku ni cepat lembut hati kalau orang mintak maaf betul betul. Tapi tu lah. She got what she deserve la kan?

Dunia ni bulat. Nanti kau dapat lah tu apa yang kau buat. Bukan kat sini. Tapi kat 'sana'.

Wednesday 16 March 2016

Entah

Bukan aku tak coba.

Mungkin aku terlalu jauh dari-Nya.
Aku cuba dekat. Makin aku dekat, makin Dia jauh.
Entah apa apa saja dalam badan aku ini.
Nak dikatakan syaitan, mungkin aku yang iblis.
Dasar hamba jijik tak kenal dek untung, mungkin?

Tuhan,
Maafkan aku, hambaMu yang keji.
Yang penuh cacat dan cela.
Yang tak pernah ada sempurna.

Aku cuba kejar sinar itu.
Aku cuba capai tak tak sampai.
Tangan aku pendek atau jaraknya memang jauh?
Atau Kau sudah serik?
Serik hiaskan aku dengan cahaya itu?

Lengkap hidup aku.
Cuma kosongnya aku, bila pergi bayiku.
Aku ada keluarga.
Aku punya sahabat dan cinta.

Lalu bukankah itu sudah cukup untuk bahagia?

Wang ringgit?
Heh. Kertas yang mampu dicarik kecil lalu dihanyutkan di parit-parit. Tidak ada harga.
Tapi kenapa ia masih mengukur gembira?

Celaka lah kau, New World Order.
Kau anjing-anjingkan kami, salah guna kuasa.
Jual diri kepada manusia, lupa diri kepada Pencipta.

Tuhan,
Aku tak nampak jalan.
Bukan samar tapi gelap gelita.
Jangan kata mahu diraba,
Satu langkah pun aku tak mampu bergerak.
Kehadapan tidak, apatah lagi ke belakang.

Aku harus yang bagaimana lagi, Tuhan?